KENDİNİ BİR YOLA KAPTIRMIŞ MÜMİN KARDEŞLER HEPİNİZE SESLENİYORUM.

ÇOK DEĞERLİ DOSTLAR; Allah’ın insanlığa gönderdiği din’ler tarih boyunca inananları tarafından bozula gelmiştir! Buna karşın yüce yaradan, insanlara acıması ve şirkten uzak kalmaları için kavimlere sürekli peygamberler göndererek dindeki yozlaşmanın önüne geçmeyi amaçlamıştır. Ne yazık ki, insanoğlu her dönemde haddini aşmış, kimileri dini yetersiz bulmuşlar, kimisi geçmiş kültürlerin etkisinde kalmışlar, kimileri de dinden çıkar sağlamak amacıyla dine yeni yamalar yapmışlardır!. Hz. Muhammed sonrası da İslam düşmanlarının devreye girmesiyle yozlaşma geleneği daha da hız kazanmıştır. Allah resulünün tebliğ ettiği dine, dinden olmayan bir sürü hurafe ve yalanlar katışmış, insani yorumlar dinden sayılmış, Müslümanlar Allah’ın kitabına yabancı kalmışlardır. Kitabı anlaşılmaz ilan edenler ne hikmetse rivayetleri anlamış ve onları din haline getirmişlerdir. Kuran’ı çeşitli sebepler nedeniyle anlayamayan toplumlar Kuran dışı kaynaklar yönelmesiyle Müslümanlar gruplara mezheplere, meşreplere, daha sonrada tarikatlara bölünerek parça parça olmuşlardır. Her bir grup kendilerini hak diğerlerini batıl görmesi yüzünden kardeş olmaları gereken müminler bir birini kafir ilan etmeye başlamışlardır. Bu ihaneti görüp Müslümanları Kuran’a ve nebevi sünnete çağıranlar Hasan Basri ve İmamı Azam gibi ya cezalandırılmış yada itibarları yerle bir edilmiştir. İslam toplumları aklını kullanmayıp hurafe bataklığına saplanması yüzünden, sosyal ve ekonomik gelişmelere ayak uyduramamış topraklarını kaybetmiş birçoğu batılıların sömürgesi olmuş, kaynaklarını halen onlara peşkeş çekmektedirler.! Bu gerilemeyi kimileri batılıların oyununa, kimileri Müslümanların tembelliğine, kimileri de Kuran’ dışı uydurulmuş dinin insanlardaki düşünme akıl etme yetisinin yok edilmesine bağlamıştır.! Neticede, günümüz Müslümanları tarihte hiç olmadığı kadar fakir, ezilmiş, aşağılanmış, zelil ve tefrikalara bölünmüş haldedir. Artık bir birini öldürmeyi dinin bir emri hatta cihat sayma hadsizliğine düşmüş olanlar, kendilerine yeni tartışma alanları oluşturmada son derece başarılı olmuşlardır. Günümüzdeki tefrika, sanki bir birinin alternatifiymiş gibi dinin kaynağı “Kuran mı, hadis mi”. tartışmasına dönüştürülmüş eski bir sapkınlığın karşısına yeni bir sapkınlık icat etmiş durumdayız! Maksadım; bu kavganın gereksizliği, Allah’ın dinine dönme konusunda Müslümanların uyarılması, tartışmaların önyargısız bir şekilde kavgasız sürdürülmesi, tevhidin, adaletin, aklın, mübaşerenin öncülüğünde Müslümanların fabrika ayarlarına dönmesi.. Yani Kuran’ın ve resulünün örnekliğinin rehber alındığı İslam’a….BUYRUN HEP BERABER….

İSLMI BİZ Mİ BOZDUK, YOKSA İSLAM MI BİZİ BU HALE GETİRDİ?

EY MÜMİNLER; HİÇBİRŞEY OLMAYAN BİRİNDEN SİZE BİR CAĞRI.

SÖYLEYENİ HİÇ DÜŞNMEDEN SÖYLENENLERE BİR BAKARMISINIZ?

Çok değerli dostlar; Bu meseleyi anlatmaya çalıştığım konu başlıklarıaltta yer almıştır.

Her bir konu büyük bir kitap konusu olmasına rağmen en kısa şekliyle izah etmeye çalıştım.

Lütfedin okuyun ve tenkit edin. Acaba tespitler doğru mu? Yoksa abartılı mı?

Her bir konuya ulaşmak için başlık altında verilen adresi tıklamanız yeterli.

Hz. Peygambere inen Kuran, o vahşi toplumu kuzuya döndürdü. İnsanlığa zirvesini yaşattı. Güzel bir örneklik teşkil etti.. Günümüze din adına söylenen şeyler milyarlarca katına çıktı amma, Şimdi o örneklikten zerre kalmadı. Biz mi dini bozduk, yoksa bugün, din mi bize vahşeti yaşatıyor!.?

Kuranı okuyoruz anlamıyoruz. Birileri bize Kuran anlaşılmaz diyor, Arapça bilmediğimiz için onlara itibar ediyoruz. Dini anlayanlardan öğrenmeye çalışıyoruz. Dini daha iyi anladıklarını iddia eden onlarca hatta yüzlerce farklı anlatımlar var. Buralarda öğretilen din anlayışları bir birini tutmuyor. Nerdeyse birinin ak dediğine diğeri kara diyor. Bu sefer seninki doğru, benimki doğru kavgasına giriyoruz. İslam’da vahdet sağlanamıyor. Gittikçe de bölünmeler sürüyor. Bunun sebebi ne? ;

http://islamtrnet.blogspot.com.tr/2016/06/blog-post_87.html#!/2016/06/blog-post_87.html

Aynı Allah’a, peygambere ve kitaba iman ettikleri halde parça parça olmuş ümmet kendi dışındakileri nasıl görürler?. Bu kadar ortak yön bu kadar tefrikayı getirir mi?

Kuran kendisi için; Mübin, anlaşılır, açıklayıcı ve kolay bir kitaptır. Kıyamette yalnız Kuran’dan sorumlu olacaksınız. Demesine rağmen, halen birileri Kuran anlaşılmaz diyerek Kıyamette de kendi okudukları kaynaktan sorumlu olunacakmış imasını veriyorlar. Kuran anlaşılmıyorsa (haşa)Allah’ın sözümü doğru değil mi?

Bozulma bir proje olarak mı başladı? Kimler le başladı?, Nasıl devam etti?

İslam’ın ilk döneminde siyasi ve iç karışıklar nedeniyle meydana gelen ve günümüze kadar süren bu kopuşlar bir proje midir?

Hadis, Hadis ve Hadis

Mezhepler Dini Bozmak için mi çıktı?

KAVGALARIN EN BÜYÜK SEBEBİ SÜNNET KONUSU

Dinin reforme edilmiş halini (Tasavvuf-tarikat- yol )asıl sayan insana ne demeli!..?

İSLAM FİTNE VE TEFRİKA DİNİ DEĞİLDİR.

Eski âlim, şeyh ve üstat tapıcılığı nedir?

MÜSLÜMANLARIN BİR BİRİNİ TEKFİR ETMESİNE NEDEN OLAN KONULAR KURAN IN KONUSU MU?

Günümüz İslam dünyasında grupçuluk tefrika o kadar zirveye çıkmıştır ki, adeta birinin ak dediğine mutlaka diğerinin kara demektedir. Bunları saklayamayız. Kaçamayız da. O halde özgür bir ortamda iyi niyet çerçevesinde Müslümanların bir birlerine diş bilediği konuların ne olduğuna bir bakalım; Tabii, yönetimi elinde tutanlar, bu özgürlüğe tahammül edebilirlerse! Bakarsınız birilerinin hoşuna gitmeyebilir!

 

Sadede dönersek. İslam dünyasında tefrikayı körükleyen konulardan örnekler; Hz  Peygamberin haram helal belirleme yetkisinin olduğu, peygamberin dolayısıyla mürşitlerinde gaybı bilmesi,   Peygamberlerimizin yüz binlerce mucize göstermesi, dolayısıyla evliyanın da kerametinin olması,   Hz Havva’ nın Hz. Adem’in kaburga kemiğinden yaratılmış olması,  şefaat  inancı, Mezheplerin din olarak algılanması, Kıyamet alametlerinin olması, Kabir hayatının ve azabının olması, ruhlar aleminin olması, ölülerden yardım istenmesi, ruhların belirli günlerde dünyayı ziyaret ediyor olmaları, Mehdinin gelecek olması, Hz İsa nın halen diri yer yüzüne tekrar dönecek olması, Kaderin, iman konusu olup, alın yazısına inanılması, Hz peygambere büyü yapıldığına inanılması, Sünnetin;  Hz. peygamberin ıslama getirdiği Kuran dışı esaslar gibi algılanması, Hz peygamberin her söylediği ve her hareketinin sünnet kabul edilmesi, Hz peygamberin mağarada Hz. Ebu Bekir’e tasavvuf konusunda gizli bilgi vermesi,  Hz. Ali’ye verilen “İmamamet”  görevinin, Hz. Ebu Bekir ve Ömer’in  kıskanacağı endişesi ile peygamberimiz tarafından  saklaması, Hz Ali’ye  kimseye verilmeyen tasavvufla ilgi gizli bilgilerin verildiğine inanılması,  imametin imanın esaslarından sayılması, takiyye inancı, muta nikahı’nın dini temellere oturtulması,  rüya, ilham  ve hissiyatın İslam bilgi sisteminde sayılması,  Zamanın imamını tanımayanların cahiliye ölümü ile ölecek olması, mürşidi olmayanın mürşidi şeytandır iddiası, Hz peygamberin nur u Muhammedî olması, Kuran’ın anlaşılmaz bir kitap olduğu fikri, Kuran ile bağın, hatim ve ölülere okunma şeklinde kurulması, Kuran’ın sevap amacıyla okunacak bir kitap olduğu fikri, Kuranda geçen İsra olayının miraca dönüştürülerek  Allah ile namaz pazarlığına girişilmesi, Hz peygamberin birden fazla manevi ameliyat geçirmesi,  Kuran’a abdestsiz dokunulmaması, Hadisin vahiy kabul edilmesi,  Hadisin korunmuş olması,  hadislerin Kuran’ın açıklanıyor olması, hadisin, bazı ayetlerin hükmünü ortadan kaldırdığı iddiası,  mevlit okumanın dinin bir vecibe görülmesi, Bu konuları ağırlıklı işleyen ve dinin olmazsa olmazları gibi anlatan kitapların İslam’ın temel kitapları sayılması gibi! konularda fikir birliği bulunmamaktadır.

 

Bunlarda farklı düşünmemizin sebepleri nedir?  Bu farklılığın bizim imanımıza bir zararı var mı?. Allah kelamında bilindiği gibi sabiteler ve değişkenler vardır. Sabiteler konusu ap acık ve açıklayıcı bir şekilde birden çok yerde zikredilmiş hususlardır. Bunlar; Her şeyde yani fiiller ve sıfatlar konusunda Allah’ın tekliği ve insana şah damarından yakın olmasına, son saatin olacağına(bizim kıyamet dediğimiz olay) ve öldükten sonra dirileceğimize iman. Kuran’da belirtilen ibadetlerin ifası, güzel ahlak ile  haram ve helallerin sınırı. Bunlar kendi içinde detaylı bir şekilde Kuran’da açıklanmıştır. Tabi örnekler çoğalabilir. Bunlarda tefrika var mı? Hemen hemen yok gibidir. Var olması da yine insan kaynaklıdır.

 

Pekiyi bu alanlarda sünnet ne işe yarar? Sünnet konusu gerçekten her müminin bilmesi üzerinde bir hayli çalışması gereken bir konudur. Sünnet Kuran’ın hayata yönelik yüzüdür. O’nu detaylandırır yaşanacak halin örnekliğidir.

 

 Kuran aynı zamanda bir akait kitabıdır. O’nun dışında her hangi bir akaide ihtiyaç da yoktur. Zaten akait konusuna insan eli değmeye başlamasıyla tefrika çoğalmıştır. Her akait kitabına göre inanıp iman edilecek konular farklılaşmaktadır. Pekiyi, ayrılığa sebep olan yukarda sayılan maddeler Kuran’da belirtilmiş mi? Hayır. Pekiyi bunlara inanmak ve iman etme konusunda bir zaruret olsaydı bu bize bildirilmez miydi?  Mutlaka bildirilirdi.  O halde, Allah  bize belirtmediği inanmakla mükellef kılmadığı hususlar için bir birimizi boğazlamamızı asla istemez.   İmani konular için bile, insana özgürlük veren Allah’a bu davranışları reva görürsek ona iftira etmiş oluruz.  Zira dini bize öğreten Allah’ın kendisidir.

 

 Kıymetli dostlar, kardeşler mahşerde herkes Kuran’dan imtihan olacaktır.  Kuran’da belirtilmeyen her hangi bir sebepten dolayı görüş ayrılığı oluşan konuların, peşine kavga etmek amacıyla düşmek fitne ve tefrikadan başka bir şey getirmemektedir. Öğrenme merakı ve ihtiyacı olanlar tek boyutluluk ve dar kafalık kıskacına girmeden farklı düşünenlerin delillerini araştırılabilir? Bir kişiye kutsal alimlere bağlı kalarak mutlak onun dediği doğrudur alışkanlığı toplumumuzda bir tür hastalık haline gelmiştir. Beynini kullanmayan kiraya veren olarak nitelendirilen bu durumun neticesi  şucu..! buculuğu..! beraberinde getirmektedir.! Bu esarette düşmeden bilmediklerimizi elbet bir bilenden öğreneceğiz. Tereddüt edilen konulara,  emek vermiş farklı görüşlere sahip üç beş kişinin kitabını okuyup veya dinlememiz gerektiğini düşünüyorum.  Ne diyor rab’mız “ kendilerine anlatılanları dinlerler en güzeline uyarlar”  İnsan için ne güzel bir öğüt.

 

Ha sunuda hatırda tutmak gerek.  Vardığımız son kanaat de din değildir. Bir yorumdur.  Bakarsınız bu görüşünüzde ilerde değişebilir. Makulün bu olduğunu düşünüyorum. Aksi davranışlar İslam’da asla birliği getirmez. Düşmanın amacına hizmet etmiş oluruz.

KURAN'I OKUYORUZ NİYE ANLAMIYORUZ?

Evet dostlar. Hakikat tek iken, bugün hakikatlerin sayısı binlerle ifade ediliyor. Hakikati bulma gayreti içinde olanlar imkanları ölçüsünde kendisine sempatik gelen, yaklaşımları mülayim olan her hangi bir gruba din öğrenmek için giriyor.  Fazla dini bilgisi olmadığı için onların sohbetleri, tavsiye ettikleri kitapları, usulleri, her bir şeyi ile kendisinin de doğrusu oluyor. Ona göre, dini en iyi anlayan “ Her yüz yılda gelen mürşit “ üstat ya da mehdilik makamında oturan  bağlı olduğu kişi!.. Orada bulunanlar buna inandırılıyor, Bulundukları yerde öyle gizemli şeyler söyleniyor ki; Orada olunması, Allah ın bir lütfu, ve nasip’li olunmasından!. Dışarda kalanların vay haline!

Farklı bir düşüncenin olacağı da anlatılıyor. Ancak onların sapık olduğu telkinleri ile yetiştiği için kendini tüm farklılıklara kapatıyor. Kısaca oranın militanı oluyor. Bal kavanozunun dışına bakanlar onun tadını bilmez demeye başlıyor! Zira kendisi artık içinden yalamaya başlamış! Yani, oranın körü körüne savunucusu.

Her grub ferdinin iddiası bu!.

Hakikati bulma adına kafasını yoranların bir kısmı da; İslam dünyasındaki örneklere bakıyor. Onlardaki cehalete, çelişkili söylem ve davranışlarına, görünümlerine bakıyor. Böyle din mi olur? Deyip dinden soğuyor kendi dünyasını yaşıyor.

Diğer bir kısım ise; Allah bana akıl vermişse, düşünmeyi emretmişse, düşünmez, araştırmaz doğruyu bulmaya çalışmazsam bunun bir sorumluluğu var. Deyip, bu karmaşa içinde doğruyu araştırıyor.  Küçük bir çaba ile bu çelişkilerin kaynağı dinden değil insandan kaynaklandığını anlıyor. Bu çelişkilerin din adına söylenen sözlere ve kitaplara yansıdığını da görüyor. Ve içinde çelişki barındırmayan kaynağa Kuran’a yöneliyor. Aynı zamanda gelenekten faydalanmayı da ihmal etmiyor. Zira İçinde yanlışların olduğu gibi Kuran’ın desteğini almış hakikatlerinde orada azımsanamayacak kadar çok olduğunun farkına varıyor.

Bunları nerden biliyorsunuz? Derseniz, kendimden biliyorum. Evet dostlar dinini öğrenmek isteyen bir kardeşiniz olarak ülkemizdeki meşhur tüm grupların içine girdim bal kavanozunu içinden yalayayım diye! Her birinin bir tarafında zehir gördüm. İfrat gördüm tefrit gördüm. Bazı gruplarda Allah ın artık yeryüzünde o grup şeyhinin suretinde insanlara göründüğünü öğrendim. Grup liderlerine rüya ile, ya da ilham la Hz Peygamberden stratejiler öğrettiğini duydum. Bazılarının yazdıkları kitabı Hz peygamberin dikte ettirdiğini söylediler. Hz. Peygamberin cemaat toplantılarına, olimpiyatlara, müdahil olduğunu söylediler. Ayakta boynu bükük, mahzun bir şekilde sohbet eden cemaat liderlerinin böyle duruş sergilemelerinin nedeni olarak Hz Peygamberin onun yanında olmasından kaynaklandığını ifade ederken bunu videoya çektirip taraftarlara dinletildiğine şahit olundu.   Bazı cemaat liderleri acık acık söylemese de kendisinin peygamber, mensupların bedir sahabesi olduğu imasını inancını verdiğini gördüm. Oradan ayrılmanın sonucu münafıkla eş değer tutuldu.  Bazı tarikatlarda olmanın, peşinen cennetlik olduğunu inandırdılar. Bazı üstatların son nefeste hırsız şeytandan imanı kurtaracağını fısıldadılar. 

Nasıl oluyor da rüyalarda gezen Hz peygamber, her bir şeyhe ayrı ayrı şekilde görünüp farklı öğretiler söylüyor?!.

Diğerlerinin gördüğü acaba şeytan mı..!? Oysa şeytan, peygamber suretinde rüyalara girmez deniyor. Kuran kendisi için “En doğruyu söyleyen Kuran” dır demesine rağmen Kuran’a farklı şeyler söyletiliyor

O hale getirdiler ki bu tacirler. İslam; içinden çıkılmaz bir labirent!..... çık çıkabilirsen!.....

Tertemiz beyinler safiyane duygular içinde nerelere savruluyor. ya da savrulmakta

Oysa, şeyhlere, masum imamlara değil de, Allah resulüne inen Kuran, onların bu konulardaki iddialarını bir bir yalanlıyor. O tür düşünceleri şirk sayıyordu.

Sonuç itibariyle; kişiler kime inanıyor, hangi gurup fikirlerinden besleniyorsa, Kuranı ve dini o grubun daha iyi anladığı hükmüne varıyor. Oradaki din onun dini oluyor. Tüm islam dünyasındaki gerçek böyle. Sadece karşımızdakini bilmeden onları tanımlamaya kalkıyoruz. Bizim gibi düşünmedikleri içinde onların sapkın olduğu kanaatini taşıyoruz. Kendimizde asla bir hata yanlış eğilme bükülme yok sanıyoruz. Acaba diye düşünmek bile aklımıza gelmiyor. Bizlerdeki akıl, ya nasipli olmak karşımızdakilerde yok mu acaba. Allah bu doğruları yalnız bize mi fısıldadı? Sonra doğru dediğimiz şey acaba Allah’a göre mi bize göre mi?

Ama herkes kendinde olanın Allah’ın doğrusu olduğunu iddia ediyor. Ya bizde yanlış varsa, ya herkeste bir parça doğru varsa.  Onlarda oldu diye o doğruları reddettirmişlerse,   bunun vebalinden kaçabilecek miyiz?.

Kırk beş yıldan beri bir fiil bi yolculuğun içindeyim. Size hikayemi değil, buralara nasıl geldik’i kendimden örnek vererek anlatmaya çalışmak.   Hadis düşmanı asla değilim. Sahih hadis ve sahih sünneti net bir şekilde anlama ve yaşamaya gayret ediyorum. Şia, mutezile kesinlikle değilim.  Zaten makalelerimde bunlarla ilgili gördüğüm yanlışlardan bahsettiğimde benim kimsenin borazancısı olmadığımı göreceksiniz. Mezhepliyim fakat mezhepçi değilim. Her hangi bir grup adına seslenmiyorum. Amacım ünlü olmak filan değil. Bir kitap yazayım onun alt yapısını oluştursun gibi bir gayretimin olmadığına Allah’ı şahit tutuyorum.  Ben kendimi sadece Müslüman olarak tanımlıyorum.  Lütfen peşin hükümlü olmayın. Kimseye çağırmıyorum. Yanız Kuran’a. Yorumlarınızı, sorularınız bekliyorum. Saygılar. Odabaşoğlu

 

14 ASIRDAN BERİ DİN ÜZERİNDE OYNANAN OYUNLAR

1-       Önce Kuran’ı anlaşılmaz ilan ettik

2-      Sonra aklı devre dışı bıraktık.

3-      Bir sürü yalanı, Kuran’a ve Allah resulüne yakışmayan ifadeleri haşa Hz. peygambere söylettik.

4-      Kadim medeniyetlerin kültürlerini, ruhçuluk, cifircilik, vb. gibi akımları İslam’ın bir ürünü haline getirdik.

5-      Tefsirlere yine eski kültürün geleneğini, israiliyatı, ve İslam dünyasında uydurulan rivayetleri soktuk

6-      Hadisleri vahiy saydık.

7-      Kuran’ın bazı ayetlerini hadisle nesh  edildiği hükmünü getirdik. ( ayetlerin hükmünü hadisler ortadan kaldırır dedik hem de örneklendirdik).

8-      Mezhepleri dinin kendisi saydık.

9-      Rüya, ilham gibi bazı vehimleri bilgi kaynağı yerine koyduk.

10-     Bazı insanları insan üstü bir takım güçlerle donattık. Nerdeyse haşa Allah’ın ortakları haline getirdik.

11-     Şeyh ve alim tapıcılığı geleneği olmazsa olmazımız oldu.

12-     Azıcık aklını kullanmaya, düşünmeye kalkanları mutezile ilan ettik.

13-     İslam’ın bütününü bozduk. İlkelerini parçaladık.  Her bir parçası ayrı bir dinmiş gibi sunumunu yapıyoruz. Her bir parçayı sahiplenenlerimiz diğerlerini düşman ilan etti. Tekfir ettiler.

14-     Mezheplere, meşreplere, tarikatlara, cemaatlere, lime lime gruplara bölündük.

15-     Karşı düşmanlarımıza (bizden olmayan Müslümanlara) savaş ilan ettik. Şimdi cihat için eleman arıyoruz.

16-     Bizden olmayan her grubun malı, canı, ırzı namusu, çoluk-çocuğunun kanını ganimet saydık.

17-     Bunları sorun görüp  dile getirmeye kalkanlara neler demedik ki; Rafızi, sünnet ve hadis inkarcısı, oryantalist, dini bozmada görevli proje adamı!.  

Şunu demeyi de unutmadık “ Ya sen nerden çıktın. Bugüne kadar o kadar alim mütefekkir, ulema gelmiş geçmiş. Bunlar fark etmemişler de, bunu sizler söylüyorsunuz?” 

Bu sözlerle suçladığımız cılız sesli kişilerin şu savunmasını dinlemeye değer bulmadık!

“Hz. Peygamberden sonra, Kurandan uzaklaşarak İslam’ın çivisini sökme adımları atıldı. Her dönemde birileri gerek din adına gerek farklı sebeplerden dolayı bu çiviyi yerine oturtayım derken daha da laçkalaştırdı. Gecen on beş asırdan beri yapılan yamaları öz kaldıramaz oldu. Çivi de ilkelerde, kurallarda her bir şey darmadağınık oldu. Hakikat parça parça ümmetin elinde kaldı. Herkes kendi parçasını bütün sanıyor. Oysa bütünün ne olduğunu gelin Kuran’a soralım. Artık tek birleşebileceğimiz asıl kaynak O’ dur. Bu kitabı gelin sahih sünnet ve sahih hadis bağlamında okuyalım ve anlayalım!”                                                                                 Bu savunmayı kale bile almadık.  Rivayetleri Kuran’a sormaya kalkıyorlardı. Ha bir de  onlar mutezile idi. çünkü düşünmeden, akıl etmeden bahsediyorlardı.                                       Onlar yine susmadılar;                                                                                                             -İslam’ı bu hale getiren bölük pürçük eden anlayışa niye bu kadar bağlısınız?                             - Nasıl bağlı olmayalım. Bu anlayış bize atalar mirasıdır. Onların sizin kadar aklı yok muydu? Bu halimizle  İslam adına dünyadaki insanlara çok iyi bir örnek değil miyiz!?

        

BU HALE NASIL GELDİK ?

Kuranı okuyoruz anlamıyoruz.  Birileri bize Kuran anlaşılmaz diyor,  Arapça bilmediğimiz için onlara itibar ediyoruz. Dini anlayanlardan öğrenmeye çalışıyoruz. Dini daha iyi anladıklarını iddia eden onlarca hatta yüzlerce farklı anlatımlar var. Buralarda öğretilen din anlayışları bir birini tutmuyor. Nerdeyse birinin ak dediğine diğeri kara diyor.  Bu sefer seninki doğru, benimki doğru kavgasına giriyoruz. İslam’da vahdet sağlanamıyor. Gittikçe de bölünmeler sürüyor. Bunun sebebi ne? ;

1-İslam dünyasında  dinin birinci  kaynağı olarak ifade edilen Kuran, aslında dini anlaşılmasında  nerdeyse en alt sıralara inmiş durumdadır. Bu hale düşmemizin en büyük sebebi budur.

2- İslam’ın ilk yıllarındaki siyasi kavgalar, kavmiyetçilik, fetihler neticesi göç dalgaları ve  daha bir çok nedenlerden dolayı  kötü niyetli kişilerin yüzbinlerce hadis uydurması neticesinde din algısında değişikliklerin yaşanması. Mezheplerdeki görüş ayrılığının en büyük sebebi olmuştur.

3-Tefrikaya sebep olan ana unsurlardan birisi de mezhebin din yerine konmasındandır. Mezhepler Kuran’dan, gelenekten, örften faydalanılarak çıkartılan hükümler manzumesidir. Mezheplerdeki kaideler Allah’ın ifadeleri değil insanların kaynaklardan anladıklarının yorumudur. Bunun için de farklı farklıdırlar. (Bunu mezhepler başlığında inceleyeceğiz)

4-.Usul ve kaynak farlılıklarından dolayı Tarikat ve cemaatlerin her biri bir hizbi temsil eder duruma gelmişlerdir.

5- Bizim coğrafyamızda  din öğretenlerin içinde; her şeyi bilen, haşa Allah ile görüşebilen, Hz peygamberi hem uyanıkken hem de rüyasında gören, bilgilerini ondan alan, masum, hata işlemeyen, yanılmayan, hiçbir şekilde eleştirilemeyen, her söylediği nas hükmünde sayılması gereken, şefaat yetkisi olan, keramet sahibi kutsal kişiler mevcut. Bunlar;  alim, mürşit, üstat, kutup, gavs, alleme, muşum imam, ağabey, mehdi,  gibi isimlerle adlandırılmaktadırlar. Söz olarak ifade edilmese de İslam dünyasında eski alim ve şeyh tapıcılığına dönüştürülen bir anlayış oluşmuştur ki, onların sözü üzenine söz söylenmez.   .

Bunlardan hangisine ulaşabilmişsek, ya da onlardan hangisi bizi bulmuşsa önce onların usulüne tabii olmak durumundayız. Nasıl inanacağımızı, neyi okuyacağımızı, kimi dinleyeceğimizi, neyi nasıl yapacağımızı, hatta çocuklarımızın ismini, okutup okutmayacağımızı, giyeceğimiz elbisenin şeklini ve kumaşını onların belirlediği ölçülerde yerine getirmek zorundayız.

İslami literatürde olup da orada bahsedilmeyen konularda soru sorulmaz. Orada verilenlerin dışında her hangi bir konuyu düşünmeye de gerek yoktur. Çünkü kafa karıştırır. Onlar size neyi ne kadar bilmeniz gerektiğini zaten öğretirler! Şüphesi olan ikna olmayanın orada kalma imkanı yoktur. Öyle gizemli şeyler anlatılır ki; Orada olunması, Allah ın bir lütfu, ve nasip’li olunmasından. Kuran ve sünnet çerçevesindeki hakikatler sadece onların dağarcığında. Nerdeyse imanlı olmanın tek şartı! Allah kurtuluş yolunu sadece onlara bahşetmiş! !.  

Diyemiyoruz ki ya da dedirtmiyorlar ki; ya tamam da bu sözünü ettiğiniz kişilerin her söylediği doğru ise, söylenenler bir birini tutmuyor.  Doğru bin tane değil ki. Hakikat birdir. Her zaman doğruyu bilemeyebilirler. Onlarda insan yanılabilirler. Tabii bunu söylediğiniz gibi yutmak durumundasınız!

Okudukları kaynaklara gelirsek; hepsinde ortak okunan hiç şüphesiz Kuran var. Ancak genelde Kuran anlaşılmaz bir kitap anlayışıyla dinin emirlerini öğrenmek için değil sevap almak için Arapça metninden okunuyor, öpülüyor ve yüksek bir yere asılıyor. Sonraki kaynaklar gruplara göre değişiyor. Kimisi hadisleri, kimisi mektubat’ı,  kimisi farklı tasavvuf kitaplarını, kimisi risaleleri, kimileri de ekollerinin baştan beri takip ettikleri serileri okuyorlar.  Azınlıkta olsa bazıları da meal dışında tüm kaynaklara kendini kapatıyor.

Bazıları  da,  Mehmet Akif’ örnekliğinde olduğu gibi; ön yargısız tüm geleneği  Kuran’ın özüne bağlı olarak okunması doğru ve yanlışların Kuran’a arz edilmesi fikrini benimsemişler.  Kuran’a tezat olan hususlar hangi kaynakta geçerse geçsin itibar etmiyorlar. Ne geleneği süpürüp atıyorlar, ne de çerini çöpünü sahipleniyorlar.

BİR BİRİMİZE NASIL DÜŞMAN OLDUK? DÜŞÜNDÜK MÜ?

PARCALANMIŞ ÜMMET KENDİ DIŞINDAKİLERİ NASIL GÖRMEKTELER!

Aynı Allah’a, peygambere ve kitaba iman ettikleri halde parça parça olmuş ümmet  kendi dışındakileri  nasıl görürler?. Bu kadar ortak yön bu kadar tefrikayı getirir mi?

Kişi ve grupların ortak yönleri var ama bunlar belirleyici değil. Belirleyici olan bu grupların kendine özgü kitaplarının gizemli yönlerinin  mevcut olması. Nedir bunlar? Bu kitapların bir çoğu Hz Peygamberin bir emri ve ikazı ile yazılmış, rüyada yazdırılmış,  Allah tarafından yazarlarının kalbine nakşettirilmiş kitaplardır. Bunlar; anlaşılmaz olarak kabul edilen Kuran’ın anlamını da içerirler. Yüzde yüz doğru olarak itibar edilen kaynaklardır. Gizemli ortamda yazılan ve yazdırılan kitaplar her ne hikmetse bir çok alanda çelişkilerle doldur. Bir grubunki diğerine uymaz.  Haşa  sanki Allah her birine farklı şeyler fısıldamış, farklı boncuklar dağıtmış!.

Pekiyi bu gruplar bir birlerini nasıl tanımlarlar? Nasıl mı?. Mesela vehhabi ler ve bir kısım selefiler, tarikatçıları müşrik görürler.  Tarikatçılarsa  onları acınacak durumda!...dinin batınıni yönünü anlamayan, zahiri ve cahil olarak görürler. Hak ve hakikat iddiasında bulunanlar  sünni ise; sade kendilerinin ehli sünnet vel cemaat, şii ise; tek ehlibeyt mektebi kendilerinin olduğuna inanıyor, inandırılıyor lar!..gerek sünni cenahta gerekse şii cenahında bir birinden farklı yüzlerce anlayışlar mevcuttur.

Genel olarak gruplar kendilerinden olmayanları, yeterince tanımadıkları halde;  Mutezile, mürcie, selefi, vehhabi, Reformist, hadis inkarcısı, tarihselci, Kuran’cı, oryantalist, şiacı, gullatı şia,  Sünnici, din bozmak için görevli proje adamı, gibi  yaftalama ifadeleriyle tanımlarlar! Saflarındakilerini bu öcülerle sürekli korkuturlar. Korkuturlar ki bir ısınma olmasın.

Allah’ın rahmetinden ümitli, kurtuluşa bir adım atmak için yola çıkan insanlara bilmedikleri tanımadıkları karartılara düşman ederek başlayan bu sapmalar, genellikle tek boyutlu, dar bir İslam algısının, güçlü bir propaganda ve sıcak yaklaşımlarla  dinin aslı ve bütünüymüş gibi  yutturulmasıyla başlıyor. Tamamen iyi niyetli masum beyinler yıkanıp, düşünme engelleniyor. Her birisinin karşısına korkunç bir öcü konuyor.  

Halimiz, çaresizliğimiz, geldiğimiz son nokta  bu!....

EN BÜYÜK KORKUMUZ DÜŞÜNMEK!

Müslümanların en büyük korkusu haline getirilen şey; düşünmek ve akıl etmek;

Kuran düşünün diyor. Akletmez misiniz?, görmez misiniz? Ders almaz mısınız? gibi tabirlerle yüce kitap bize yüzden fazla soru sormasına rağmen düşünmek tehlikeli midir.?

Düşünme ve akıl etme en çok istismar edilen konulardan birisidir. insanlara akıl etmenin yanlış ve tehlikeli olduğu telkini yapılır. İlk bakışta haklı  sebeplere dayandığı düşünülen  bu telkinin aslında  görünmeyen  gösterilmek istenmeyen başka bir amaca hizmet ettiği de unutulmamalıdır.  Bunun en kısa izahı; akılcılık hastalığının arkasına saklanarak düşünmeyi  ve akıl etmeyi engelleyerek batıl inanç ve akidelerini yutturmaya çalışılması!.

 Pekiyi bu akılcılık hastalığı nerden bulaştı?  Bu anlayışın çıktığı dönemlerde, aklı tamamen bir tarafa atan düşünmeyen   aklı yok sayan Müşebbihe, Mücessime, Haşviyye  ve   Kuran’ı maksat ve amacı dışında yorumlayan Râfızi gibi gruplar toplumda taraftar bulmaya başlamıştı. Bunlara tepkisel olarak ortaya çıkan akılcılık hastalığına batan anlayışa mutezile adı verilmiştir.

Batılı felsefe kitaplarının Arapçaya çevrilmeye başlaması hicri ikinci yüz yıldan sonra olmaya başlamıştır. Bunları okuyan bir takım İslam alimleri meseleleri anlama gayretine, bu kitapların bakış acısını müdahil ederek aklı her şeyin önüne çıkartmaya başlamışlardır. Mutezile bu kaynaklardan en çok fayda sağlayan bir mezhep olmuştur.   Yahudi, Hristiyan, İran, Hind dinleri ve Yunan felsefesi gibi inançlar ile temas etmiş, onları anlamaya çalışmış ve bu inanç sistemlerine karşı da İslam dini akaidini savunmuştur.

Faydalandığı kaynağın etkisi ve aklı bir tarafa iten anlayışların bozuk mantığından nemalanan mutezile,  Kuran ölçüsünü aşan akılcılık hastalığına bulaşmış, kendisi gibi düşünmeyenlere siyaseti kullanarak büyük baskı ve şiddet gösterdiğinden toplumda fazla itibar kazanamamış bir mezheptir.

Başkalarının beynini kullanmayı meslek haline getirenler,   insanları kendi anlayışlarında esir etmeyi sürdürmek için Mutezile ile korkutulurlar.  Oysa mutezilenin en büyük sapması akıl ile değil, akılcılık ile olmuştur.  Akıllı olmak ile akılcı olmak aynı şey değildir.  Akıllı olan Allah’ın varlığını etrafına bakarak bulur. Akılcılığın kaidesinde görmediği bir şeye inanmama gibi sapmalar mevcuttur. Bu çok iyi bilinmesi gereken bir durumdur.

 Kuran’ında ifade ettiği gibi akıl bilginin ışığında ancak doğruyu bulabilir. Akıl etmek düşünmek, Kuran’ın yüzlerce dile getirdiği bir ifadedir. Zira aklı olmayanın dini yoktur anlayışı İslam’ın ifadesidir.  Mutezilenin sapkın görüşlerini ileri sürerek aklı yok saymaya çalışanlar, ölümü gösterip sıtmaya razı etmeye çalışanlar gibidir.  

 Bugün müminlerin hali maalesef ki budur.  Öyleyse bu hale nasıl geldik? Bunların bir sebebi olmalı? Geçmişe bir şey diyemiyoruz. Çünkü Alimlerimiz ve şeyhlerimiz, din diye ortaya koyduğumuz müktesebatın bütünü bizim için kutsal olmuş. Herkes kendi akidesinin etrafına öyle bir zırh örmüş ki onlara değil dokunmak hakkında bir söz edemezsiniz. Onlar asla eleştirilemez. İçinde hiçbir şey yanlış olamaz. Bir bozulmuşluk var sa ki var. O zaman hata kimde? Yukardakiler masum olduğuna göre haşa hata Kuran’da dolayısıyla Allah’ta!.

İşte atalar dini örnekliğinin bir başka benzerinizi islam toplumu yaşıyor. Öyleyse geriye dönüp bir bakalım.  Önceki dönemlerde yazılan her bilgi doğru, bütün alimlerde aynı doğruyu söylemiş mi?  Bakalım öyle mi!..?

 

Kuran kendisi için “En doğruyu söyleyen Kuran” dır. demesine rağmen Kuran’a farklı şeyler söyletiliyor. Ha, birde Kuran ın bir zahiri bir de batıni anlatımı var deniyor. Kuran’ın batıni yönünü bildiğini iddia edenler de, batını yönle ilgili bir birinden farklı şeyler söylüyor. Bu konularda Kuran’a o kadar çelişkili şeyler söylettiler ki! , Haşa bu çelişkiler sanki Allah’ tan.  Sözüm ona çelişkiyi gidermeye çalışanlarda bu zatlar!  Kuran’ı gösterip herkesi kendine çağıran bu tacirler dini o hale getirdiler ki; İslam, içinden çıkılmaz bir labirent!..... çık çıkabilirsen!.....

Bu çelişkileri sonucu islam coğrafyasında şu anda,  Müslümanlar cihat yapmak için bir birini Allah Allah diyerek öldürüyor. Malını ırzını ganimet sayıyor.

Hidayete davet ettiğimiz insanlar bu manzara karşısında neye karar verebilirler ki!?

AMAN HA SAKIN DÜŞÜNME DEDİLER,  SENİN YERİNE BİZLER DÜŞÜNÜRÜZ? SAĞ OLSUNLAR DÜŞÜNDÜLER!  BİR DÖNÜP BAKTIM Kİ NE YALANLARI YUTMUŞUM?! AZ KALSIN…..! ALLAH KORUSUN

 

KURAN'A YAKIN OLMAYI OKUMAK HATİM ETMEK SANDIK!

Kuran kendisi için; Mübin, anlaşılır, açıklayıcı ve kolay bir kitaptır. Kıyamette yalnız Kuran’dan sorumlu olacaksınız. Demesine rağmen, halen birileri  Kuran anlaşılmaz diyerek Kıyamette de kendi okudukları kaynaktan sorumlu olunacakmış imasını veriyorlar. Kuran anlaşılmıyorsa (haşa)Allah’ın sözümü doğru değil mi?

Kuran aslında anlaşılır, yaşanır, bir kitaptır. 23 yıl boyunca kademe kademe inmiş, Yüce rab’bın kullarından istedikleriyle birlikte,  hayatın içinde, toplumdaki sorunların çözümüne ve öğrenilmek istenen konulara açıklık getirmiştir.   Toplumdaki gelişmelerin içine inen vahiy, herkes tarafından ne dendiği, kime söylendiği, ne yapılması gerektiği anlaşılıyor ve yaşanıyordu.  Gelen vahiyde herhangi bir gizemlilik yoktu. Bir aile içindeki meselelere, aile fertlerinden birinin hakim olması kadar, Kuran ın maksat ve amacına söz konusu toplumun çoğu vakıftı.   Sahabe bir meselesi olduğunda önce Allah’ın mesajına, sonar Hz Peygamberin uygulamasına bakardı.

Buna rağmen Kuran anlaşılmaz  demek? Her türlü yalan ve uydurmanın dine yamanmasına kapıyı açmak demektir.  Bunu söyleyenler eğer gafletinden söylemiyorsa mutlaka Kuran dışı bir şeye hizmet ettiği kesindir.  Her fikir sahibi, kendisinin anlaşılmasını isterken,  Yüce Rab’ın  mesajlarının  anlaşılmasını istememesi gibi bir durum olabilir mi? Bu ne büyük bir garabettir.   Haşa Yüce Allah’, mesajlarını gizemli kılmış, bunları sadece kullarından bir kısmının anlaması istemiştir. Başka anlamak isteyenlere her türlü yolu kapatmış olabilir mi?  Bu kanaat Allaha iftiradır.

Bu kanaati doğru bir anlayış olarak bize dikte etmeye çalışanlar, Allah’ın bir takım sıfat ve fillerini kullanma yetkisini bazı kullarına verdiğini iddia ederek nüfuz elde etmişler nerdeyse Allah’ın rızası onların rızasına bağlanmış durumdadır. Oysa yüce yaratan kendi yerine birisin haram helal belirlemesini, din kuralı koymasını, Allah’a din öğretmek isteyenlerin işi olarak nitelendirip, bunların müşrik olarak nitelendiriyor.

Allah’ın mesajlarının inmeye başlaması ve kitap haline getirilmesi konusunda doğru bildiğimiz yanlışlarımızda az değildir. Allah’ masajlarını bir kağıt üzerine Arap harfleriyle yazılı bir metinle Hz peygambere ilettiği gibi bir anlayış doğru değildir. İşin aslı Allah resulünün kalbine  Cebrail aracılığı  vah yedilip, nakşedilişidir. KURAN ÖNCELİKLE BİR KİTAP DEĞİL HİTAPTIR.  Ortada kağıt üzere yazılı bir metin yoktur. Bu mesajlar unutulmasın diye, okuma yazma bilenler tarafından Arap alfabesi ile taşlara, yapraklara veya derilere yazılmaya başlanması bir sonraki aşamadır.  Hz Peygamberimizden sonra ilk defa Hz. Ebu Bekir döneminde iki kapak arasında toparlanmıştır. Ayetlerde görülen noktalama işaretleri ve sayısal rakamların verilmesi de Abbasi döneminde acemler tarafından yapılmıştır. Kuran’ın gönderilişinin asıl amacı Arap harflerinin tecvit ile okunması değil, tertil ile (anlayarak düşünerek) okunmasıdır. Yani mesajların anlamıdır. Yüce kitabın  yüzünden tecvit ile okunması da elbette önemlidir.

Kuran’da geçen tevhidi kavramlar Hz. Ademden beri hiç değişikliğe uğramamış, yüce Rab bütün peygamberle aynı şeyleri söylemiştir. Her bir şeyde Allah’ı birlemek, ona yardımcı üretmemek, onun yetkilerini birilerine devretmemek,  Allah ile kul arasına torpil müessesi yerleştirmemek,  Haşa Allah’a Allah’ın söylemediği bir şeyi söyletmemek. Mükemmeliyeti Allah’tan başkasında görmemek gibi.

Hz Peygamberimiz    İslamı  yalnız Kuran’dan öğrenmiştir. Diğer dinlere yönelik detaylı bir bilgisi yoktu.

Bir başka yanlış bilgimiz, İslam Allah ve resulünün koalisyon yaparak ortaya koyduğu kaideler değildir. Kuralları Allah belirler resul güzel örnekliği ile onu hayatın içine sokar. Yani onu yaşar. Biz bu uygulamalara nebevi sünnet diyoruz. (İbadetlerin yapılışı, güzel ahlakın toplum içinde uygulanışı, tevhitte, muamelatta  haksızlığa karşı duruşta)  Bir Müslümanın nasıl olması örnekliğini sahabe ondan öğrendi.  Bu sünnet baştan beri nesilden nesile uygulanarak bizlere intikal etmiştir.  Ancak bizim bugün, kuran ve sünnet algımız maalesef ki onun bıraktığı mirasla aynı değildir. Kuran okunan anlaşılmayan bir kitap, Sünnet, ahlaktan muamelattan, insan hak ve hürriyetlerinden arındırılıp bir kuşa döndürülmüştür.  Bugün sünnet dediğimiz şeyin çoğu Arap adetlerinden  olup ta Kuran’ın müdahale etmediği, yaşanmasında bir beis görmediği eylemlerden ibarettir. Bunlara da sünneti adetten denmiştir.

 Hz peygamber din adına Allahtan aldığı bütün mesajları  hiçbir şeyi saklamadan, gizlemeden eksiltmeden ümmetine iletmiş ve  onları hiç eksiksiz  hayatına uygulamıştır. Resul ve nebi olmasının gereğini bi hakkın yerine getirmiştir. .Eğer bazı bilgileri saklamış yada sadece belirli kişilere söylemiş olsaydı, peygamberlik görevini yerine getirmemiş olurdu. Bu Kuran’i bir ifadenin özetidir. O sahabeden bazılarının kulağına gizli bir bilgi aktarmamıştır. Bilinmesi gereken her şeyi herkesin bilebileceği bir şekilde söylemiştir. Batıni yorumların kaynağı bozulmuş dinlere aittir.

 

 

BOZULMA NERDEN BAŞLADI? KİMLER BAŞLATTI?

Bozulma bir proje olarak mı başladı? Kimler le başladı?, Nasıl devam etti?

Hz Peygamberin vefatı sonrasında, eski medeniyetlerin hakim olduğu toprakların büyük bir çoğunluğu Müslümanların hâkimiyetine girdi. Bu yönetim ve gelir paylaşımında ihtilafları ortaya çıkardı. Ömer, Osman (r.a)  halife iken şehit edilmesinden sonra  Hz. Ali nin halifeliği döneminde Cemel ve Sıffin savaşlarında yetmiş bin kadar Müslüman birbirini öldürdü. Ardından halife Ali(r.a) öldürüldü.  Akmaya başlayan kan bitmedi. Hasan zehirlenerek,  Hüseyin de boynu kesilerek kerbela da şehit edildi. Bu olayların üzerine  Medineliler, Emevîlere karşı isyanı başlattılar; onları Medine’den kovdular. Kovulan Ümeyye Oğullarının  geçecekleri yolları kayalarla tıkadıdar. Bunun üzerine  yezidin ordusu  şehre saldırdı ve kısa sürede şehri teslim aldı. Üç gün boyunca şehir yağmalandı, talan edildi. Kadınlara, kızlara üç gün boyunca tecavüz serbest bırakıldı. Birçoğu ganimet olarak alındı. Mekke ve Medine’de onbine yakın insan katledildi.

 İslam Tarihinin yüz karası sayılan bu olay (Harra Katliamı)  akabinde kızların bekâreti tartışılır oldu. Aileler bunun garantisini veremedi!. İşte mazisiyle övündüğümüz tarihin bir yüzü!

Medine katliamından sonra Mekke kuşatıldı. Şehir mancınıklarla dövüldü.  Kâbe’nin duvarları yıkıldı. Ahşap kısımları ve örtüsü yandı. Bu insanlık dışı üzücü olaylar toplumda derin ayrılıkları meydana getirdi. Korku şiddetin sonu ilim siyasetin emrine girdi. Cuma da okunan  hutbe farz namazından sonra okunurdu.  Hutbede  masum insanların, Hz. Peygamberin damadı ve torunlarının aleyhine küfürler ithamlar okunmaya başlamasıyla halk, bu iftiraları dinlememek için hutbeyi dinlemeden camileri terk etmeye başladı. Bunun üzerine yönetim Hutbeyi Cuma farzının önüne aldı. Halen o geleneği sürdürmekteyiz!.  Bu kasıtlı eylemin ardından insanların bir çoğu camilerden gidemez oldu. Bir kısım Alevilerde cami düşmanlığının tohumu o günlerde atıldı.  İslamın tek eğitim yuvası, toplanma  ve istişare yeri  olan camiler, yönetimin tüm haksızlıklarına hizmet yuvasına dönüştü. Farklı düşünen muhalif olan insanlar ister istemez camilerden uzak kaldı. Fikir ayrılıkları  sahabe konusundaki görüşlere de  ifrat ve tefrit ölçüsünde  yansıdı. Bir kısım Müslümanlar onları masum kabul ederken, diğerleri de önemli bir bölümünü kafirlikle suçladı. Sosyolojik gelişmelerde, her şeyin planlanmadığı, ya da her şey planlandığı gibi yürümediği bilinen bir olgudur.  Kötü şeyleri planlarsınız sonuçları farklı olabilir. İşte bu süreçte iyi ve kötü at başı yarışarak devam etti. İslam’ı anlama ve yayma işi, yeni Müslüman olmuş kimselere kaldı. Bunların çoğu Arap değildi.

İslam coğrafyasının hızla genişlemesi ve Arap dilini bilmeyen Müslümanlarda ki sayısal artışın neticesinde beklenmeyen gelişmeler yaşandı. Eğitim imkânlarının son derece kısıtlı, din ile alakası olmayan yöneticilerin dinin başında olduğu bir ortam!  yeni Müslüman olanlar, Tarihi Teberi kitabında da bahsedildiği gibi, Müslümanlığı seçip İslam toplumuna katılmış insanların  eski alışkanlık, töre ve inançlarını yıllarca din diye yaşadıkları ve toplumda konuştukları ifade edilir. İnsanlar Kuran’ı bilmedikleri ve anlamadıkları için hadisler çerçevesinde dini anlamak ve yaşamak kolaylığı benimsedi.

Yine acem ve batılı kültür ve anlayışları içeren bir takım kitapların Arapçaya çevrilmesi bu dönemlerde oldu.  Bazı entelektüeller Islaman anlaşılması ve yorumlamasına  tercüme edilen kitaplar zaviyesinden bakmaya başladırlar.  Kültürel bir karmaşanın yaşandığı bu toplumda  zamanla  din adına konuşulan her şey dinin aslı gibi bir sonraki nesle aktarılmaya  başlandı. Bu algılar; Kuran’a girmesi mümkün olmadığından, bazen Kuran’ın tefsiri,  bazen de hadis olarak ifade edilir oldu.  Zamanlar  tefsirlerde , uydurmalar ve israiliyat’ın öne çıkmaya başladığı görülmektedir.

Kültür alanında bu karmaşa yaşanırken, siyasetin kemikleşmesi neticesinde inançta saflaşmalar, bölünmeler başladı. Kitap ve Hikmet ile uğraşanlar hürriyet içinde olamadılar. Siyasi Mezhepler  Rafizilik,  mutezile, orta yol olarak Ehli Sünnet ortaya çıktı. Bunların dışında irili ufaklı onlarca farklı anlayışlar türedi.

 Bu gelişmeler ışığında İslamın geldiği noktada  Kuran’ın hayat kitabı olması sadece cümlelerde kalmaya başladı. Okuma hatim kitabına dönüştü. Güvenilir ravilerin adının kullanıldığı Kuran’a tezat  hadis uydurma borsasının kurulduğunu yine kaynaklardan öğreniyoruz. Doğru ve yanlışın iç içe geçmesinin ardından  fıkıhı mezhepler kendini göstermeye başladı. Hanifilik, şafilik, hambelilik  Malikilik. vb.

 Hayatta koparılan Kuran’ın yeri, Abbasi dönelerinde hadisler vahiy sayılarak dolduruldu.   Kuran’ın bazı ayetlerinin hadislerce nesh (hükmünü ortadan kaldırdığı) anlayışı getirildi.  Dört Halifeden sonra, saltanata geçişle başlayan yoldan çıkma,  her dönemde artarak devam etti. Bunlara daha sonraki aşamada,  “4 kadim felsefe olan Hint-Çin-Mısır-Yunan felsefelerinin sentezlenerek, üstüne, Kur’ân’ın yanlış çevrilmiş-çevrilen bâzı âyetleri ve özellikle hadis-i kutsi denilen hadislerle-sözlerle harmanlanıp ortaya konan bir eklektik felsefe ve düşünme sistemi olan Tasavvuf” (Prof.Dr. Mikail Bayram) çıktı. Yeni coğrafyaları, fetihlerde tasavvuf hep dinin önünde gitti.  

Hurafelerle boğuşmak durumunda kalan Müslümanlar hem Kur’ân âyetlerine, hem de birer kevnî âyet olan, vücudumuzda ve dış dünyadaki âyetlere ilgisiz kaldılar. Batılılar kevni ayetleri okuma sırrına vakıf oldu (Kevnî âyetleri okumak demek; insanı, toplumu, toprağı, havayı, suyu, hayvanları, bitkileri ve gökyüzünü araştırıp incelemek ve oralardan bilgi edinmek demektir.) Allah’ın hiçbir âyetini okumayan Müslümanlar, kevnî âyetlerini okuyarak teknolojiyi bilgiyi yakalayan Batılılar karşısında şaşkın ve perişan duruma düştüler.

Pekiyi olumsuzlukların olduğu bu dönemlerde hiç mi, iyi bir şey olmadı? Sorusu elbette önemli. Elbette iyi şeyler fazlasıyla oldu. ancak bir havuz dolusu suyu yarım litre pislik nasıl necis ederse yapılan kötülükler iyiliklerinde iyiliğini yok etmeye yetti. İyiler anlamında  Elbette yezidin oğlu 2.yezit, Ömer bin Abdülaziz, Endülüs Emevi devleti o dönemlerin yıldızlarıydı. Ancak kaç yıl yaşamalarına izin verildi!  Yapmak istediklerini sonuçlarını alabildiler mi!.? Bunların cevapları da önemli.

Kısaca “Niye bu Hale Geldik“ in özeti bu!

Pekiyi bunlar hakikatse niye bunu herkes bilmiyor?

Topluma yerleşen bir din bilinci var. Toplum din adına bildiği şeylerin ne kadarı Kuran’ın ifadesi, ne kadarı sünnetden ne kadarı tarihi bilgi ne kadarı geçmiş kültürlerin ürünü bunu maalesef ki ayırt edemiyor. Normal şartlarda da etmesi pek kolay değil. Bunun için hem doğru kaynağa ulaşmak hem de emek vermek gerek.

Bu gerçeklerin haykırılması yeni bir şey de değil. Ama bunları söyleyenler diğerlerinden daha cılız kaldığı da bir gerçek. Tabiin neslinden Hasan Basri’ ilk yezide yazdığı ve bugün tercümesi yapılan Kader risalesinde yezit’in dini bozma adına yaptığı yanlışları uzun uzun yazmıştır. Hz. Hüseyin’in kendisi bu uğurda şehit edilmiştir. Yine  üçüncü kuşak torunu İmam Zeyd ha keza İslam’ı bölmek isteyen, bir takım tefrikaları din haline getirmek isteyen şii gruplarına verdiği doğru mesajlar yüzünden ihanete uğramış ve şehit edilmiştir. Yine devrinin  en güçlü imamlarından İmamı Azam bu tür yanlış ve yalanlara karşı durması neticesinde başına gelmeyen kalmamış, öldürülmüştür.  eski dönemlerde de bir hayli örnek olduğu gibi yine yakın dönemler Mehmet Akif rahmetlinin çırpınışlarını şiirlerinden anlıyoruz. En çok hitap ettiği alan bağnaz dindarlığadır. Sonra başına gelenler malum. Günümüzde bunu dillendirenlere karşı tepki her zamankinden daha güçlü. Onlara atılan iftiralar, onlarla ilgili söylenen yalanların haddi hesabı yok. Nerdeyse kafir ilan edenden tutun öldürülmesine kadar fetva çıkarmaya yeltenenler var. Günümüz ilim adamlarından bu hakikati bilenlerde bunlardan korktukları veya tribüne oynadıkları için ya suskun kalıyorlar. Ya da bu bozulmuşluğun arkasında gibi görünmeye çalışıyorlar.  

Bu bozulmuşluğu temellerinin kimler tarafından atıldığını  İslam’ın en ilk kaynaklardan öğreniyoruz Bu gerçekler bugün ki  din algısına, alışkanlıklara, ters geldiği için toplumda yeterince ilgi görmüyor. Bu gerçeklerin karşısında duran yıllardan beri dini temsil ettiğini, kendi alışkanlık ve yaşam tarzlarını din olarak ortaya koyan derin yapılar mevcut. Onların propagandaları siyasi ağırlığı, medya kuruluşları, topluma dönük yüzleri küçümsenecek gibi değil. Bu gerçeklerin önünde en büyük engellerden birisi de islamı terör dinine dönüştürme cabalarından kaynaklanıyor. Kendine Müslüman diyen harici mantıklı, sapkınlaşmış selefiler, (selefiliğin bütünü kastedilmiş değildir) rivayetlerden  faydalanarak  bağlamından kopardıkları ayet manalarından insan öldürmeyle ilgili bir sürü anlamlar çıkartıyor. Gözünü kan bürümüş  bu yapılar Müslümanların bir birlerini Allah Allah diye öldürmesi sağlamak için kullanmayacakları hiç değer kalmamış. İslam onların elinde zalim bir kılıç olmuş. Terörü meslek edinmiş, islamın itibarını sıfırlayan bu mantık, elbette Allah’ın kitabının anlaşılmasını istememekte. Zira Allah insanı öldürmek için değil yaşatmak için yarattığını söylüyor.

Eğer islamın amacından kopma olmamış olsaydı, Mezhepler ortaya çıkarımıydı?. Mezhepler bu bozulmuşluğu engelleyebildi mi?